Wywiad z Weronikao99

No hej :3

Dzisiaj możecie przeczytać wywiad z Weronikao99. Jest to wspaniała dziewczyna, i mam nadzieję, że niektóre osoby coś zrozumieją po przeczytaniu. 

Zapraszam do lektury!

YC: Witaj Weronika :) Bardzo dziękuję, że zgodziłaś się na wywiad. Mam nadzieję, że nie przysporzyłam Ci kłopotów.


W: Nie, no co ty. Bardzo się ucieszyłam gdy dowiedziałam się, że ktoś chce przeprowadzić ze mną wywiad. To bardzo przyjemne doświadczenie.


YC: Na początek chciałam spytać co Cię skłoniło do założenia konta z językiem japońskim?


W: Cóż, to raczej nie jest zbytnio ciekawa historia. Miałam taki okres w moim życiu, gdy zainteresowała mnie sztuka i kultura Japonii, dlatego gdy jeszcze była możliwość zmiany narodowości ustawiłam narodowość japońską i potem już jej nie zmieniłam.


YC: Czy Twoja doll ma przypominać Ciebie w realu?


W: Moja lalka daje mi możliwość wyżycia się kreatywnie. W rzeczywistości ubieram się na czarno, często wykorzystuję różne motywy, np. czaszki czy ciemne kwiaty. Jednakże nie posiadam gorsetów czy wiktoriańskich sukni, a Stardoll owszem.


YC: Jakie korzyści, według Ciebie, daje stardoll? Co nas trzyma na tej stronie?


W: Jak już wspomniałam-możl​iwość wyżycia się kreatywnie, wykorzystania ubrań do których w rzeczywistości nie mam dostępu. No przecież nie mam gorsetów czy wiktoriańskich sukni! W grze mogę do woli bawić się modą gotycką, bo choć ubrania są mało popularne to wcale nie jest ich mało, szkoda tylko, że są bardzo drogie.


YC: Jak długo już masz swojego bloga?


W: Bloga mam od listopada ubiegłego roku.


YC: Co Cię nakłoniło do jego stworzenia?


W: W tamtym czasie szukałam możliwości na podzielenie się moimi stylizacjami, wzięłam udział w kilku castingach, jednak nigdzie się nie dostałam. Wtedy zaczął rodzić się pomysł stworzenia bloga inne niż wszystkie, bloga z modą gotycką. Takiego na Stardoll nie ma, a przynajmniej ja go nie znam. Przemyślałam sprawę i założyłam go. Nie żałuję, bardzo go lubię i jest dla mnie ważny. Mam nadzieję, że jeszcze troszkę się rozwinie i więcej osób go pozna.


YC: Może wróćmy teraz do świata realnego. Większość ludzi wie, że jesteś gotką. Skąd to się u Ciebie wzięło i co Ci się w tej subkulturze podoba?


W: To dłuższa historia. Od różu wolałam czarne barwy już w czwartej klasie podstawówki, wtedy zamiast kwiatków kupowałam czaszki, zamiast różowego wolałam czarne ubrania. Wtedy nie znałam się jeszcze na subkulturach, gdzieś usłyszałam o subkulturze emo i zaczęłam się z nią utożsamiać. Nie potrwało to długo, gdyż już w piątej czy szóstej klasie zorientowałam się w tym temacie, najbardziej zainteresowała mnie subkultura gotycka, poczułam w niej swoją filozofię, że to jest coś, co chcę kontynuować swoją osobą. Goci to spokojni, zrównoważeni, uprzejmi ludzie owinięci nicią tajemniczości. Fascynuje nas sztuka w każdym wymiarze, kochamy muzykę, interesujemy się historią, literaturą, mistycyzmem... Gotyk nie jest ograniczający, on rozwija. Pozwala poznać o wiele szerszy świat, świat własnej twórczości i filozofii, dostrzegania w świecie elementów, których wiele osób nie widzi. Za to kocham tę subkulturę.


YC: Co sądzisz o wszystkich stereotypach?


W: Uważam, że stereotypy nie są potrzebne, bzdurą jest, że gotka jest smutasem, ma depresje. Bzdurą jest utożsamianie metalowców czy gotów z satanistami. Krojenie kotów, niszczenie kościołów... To nie ma nic wspólnego gotykiem, to po prostu nie ta kultura i zainteresowania.​ Mylne są stwierdzenia, że od gotyku do satanizmu mały kroczek, bo to wcale nie prawda. Goci to zazwyczaj weseli, uprzejmi ludzie, którzy cieszą się z życia. Poznałam już kilka osób z tej subkultury i ani razu się nie zawiodłam. Oczywiście, zdarzają się wyjątki, ale tak jest w każdej subkulturze. No, bądźmy szczerzy, wyobrażacie sobie krojenie kota? Ja nie. Najlepsze jest to, że każdy got jest inny i ma swój sposób patrzenia na świat, nie ma tu schematu-taki/ta​ka musisz być, żeby być gotem, takiej muzyki musisz słuchać, tak musisz się ubierać. Nienawidzę ograniczeń.


YC: Wiem, że zdarzały Ci się przykre sytuacje z powodu Twoich poglądów, mogłabyś to opisać?


W: Często ludzie oceniają mnie po pozorach, twierdzą, że osoba wyróżniająca się z tłumu, osoba, która nie jest kolejną nieudaną kopią lalki Barbie jest kimś gorszym albo niebezpiecznym. Spotkałam się z sytuacjami, w których ludzie dyskryminowali mnie przez mój styl ubioru bo po prostu im się coś wydaje. Niektórzy uważają, że ja, taka czarna osoba na pewno ma sporo za paznokciami. Nieraz spotykam się z plotkami odnoście różnych spraw dotyczących mnie, a w 99% przypadków nie są one prawdziwe. Jakiś czas temu dowiedziałam się np., że piję i uciekam z domu. To jest oczywiście bzdura.


YC: Gdybyś mogła jednym uczynkiem pokazać jaką osobą jesteś, co byś zrobiła?


W: Nie mam pojęcia co mogłabym zrobić.


YC: Co byś powiedziała wszystkim, którzy wymyślają jakieś plotki na Twój temat?


W: Nie bądźcie stereotypowi! Nie ulegajcie głupim gadaniom osób, które nie mają pojęcia o czym mówią. Możecie komuś sprawić przykrość i bardzo go skrzywdzić. Oczernianie może wyrządzić wiele zła, nie tylko oczernionej osobie, ale także oczernionemu. Nie byłam, nie jestem i nie będę satanistą! Nie interesują mnie żadne czarne msze, nie bawię się w czarną magię i nie wywołuję duchów. Nie dajcie wprowadzić się w błąd głupim gadaniem osób ze złym nastawieniem do inności i oryginalności.


YC: Weroniko bardzo dziękuję za wywiad. Jesteś naprawdę świetną osobą i powinnaś dalej być sobą, nie przejmować się innymi :) Pozdrawiam!


W: Tak, masz rację, nie przejmuję się tym! Również serdecznie pozdrawiam i dziękuję za możliwość udzielenia wywiadu.

Załączniki:

Podobało się? :3